سيادت، آقايي و کرامت آنان هر انسان آگاهي را شرمنده مينمايد؛
.
آنان برگزيدگان آفرينش هستند که در خوان کرم و احسانشان هزاران حاتم متنعّماند؛
آنان حجّتهاي خدا بر خلق او و راهنمايان مردم به سوي سعادت و کمالاند که همچون ستارگاني درخشان در هر عصر و زماني درخشيدند و انسانهاي آگاه به اندازه شناخت و معرفتشان پروانهوار به دور وجود آنها چرخيده و کسب فيض نمودند.
آخرين آنها يعني حضرت مهدي عليه السلام که جانشين خدا در اين روزگار است و امام زمان ماست.
.
راستي ما انسانها براي اين امام غايب که حق حيات و هستي بر ما دارد، چه کار کردهايم؟
.
آيا توانستهايم، حقي از حقوق آن وجود شريف را ادا کنيم؟
.
آيا واقعاً در برابر اين نعمت عظمي و حجّت خدا، چگونه خدا را شکرگزاري نمودهايم؟
.
وجود نازنيني که رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم در واپسين لحظات زندگي خود او را به عنوان نزديکترين کسان خويش معرّفي نمود، و خداي مهربان تنها محبّت او و ساير معصومين عليهم السلام را اجر و مزد رسالت پيامبرش قرار داد؟!
.
آري! بايد اعتراف نمود که در طول تاريخ، بشريّت حقّ آنها را ادا نکرده و همينک نيز انسان معاصر از اداي حقّ آن بزرگوار سرباز ميزند؛
.
و بدينسان آن وجودي که جهان هستي بايد در ظاهر و باطن به فرمان او اداره شود، از حکومت او محروم است و شياطين و اهريمنان بر آنان حکمراني مينمايند و اين در اثر کوتاهي نابخشودني است که از بشريّت سر زده است.
.
دانشمندي وارسته در اين زمينه گويد:
.
چون ما نميتوانيم حقوق آن حضرت را ادا نماييم، و شکر وجود و فيوضاتش را آن طور که شايسته است بجاي آوريم، بر ما واجب است آن مقدار از اداي حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهيم. .
.
آنگاه آن دانشمند فرزانه سخن زيباي خود را چنين ادامه ميدهد:
.
بهترين اُمور در زمان غيبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا کردن براي تعجيل فرج او، و اهتمام به آنچه مايه خشنودي آن جناب و مقرّب شدن در آستان اوست، ميباشد. [1] .
آري! اين حقيقتي است که بايد به آن اعتراف نمود و از اين همه کوتاهي بر پيشگاه آن سليمان عصر، امام زمان عليه السلام جبين عذر به خاک ساييد و عفو و بخشش خواست با تمام وجود بگوييم: .
«يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِينَ»؛ [2] .
اي پدر! (ما گنهکاريم) از خدا بر گناهان ما آمرزش بخواه، که ما درباره يوسف خطاي بزرگي مرتکب شدهايم..
.
و به پيشگاه حجّت خدا و رحمت واسعه او امام زمان عليه السلام چنين زمزمه نماييم: .
از ما خطا و لغزش از توست عفو و بخشش
مولا به زير دستان جز اين روا ندارد
ما نيز در اين وادي تحيّر غيبت بسر ميبريم و حقيقتاً در مقابل مولا و امام زمانمان شرمندهايم که نتوانستيم حقّي از حقوق آن سرور عزيز را ادا کنيم.
.
«وَهُدُوا إِلَي الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَي صِرَاطِ الْحَمِيدِ». [3] .
.
نياز به دعا در ذات بشر نهفته است، چراکه انسان بياختيار، براي نيل به کمالات مادي و معنوي خويش در اعماق ضمير خود به آفريدگار تواناي خود پناه برده و با جان و دل به سوي خداوند رحيم روي آورده و از او ياري و مدد ميطلبد.
.
او ضعف، فقر، نياز و حاجت خود را - که تمام هويّت هر انسان است - درک ميکند و به قدرت، توانايي و بينيازي مطلق و بينهايت خداي مهربان پناه ميبرد و بدين وسيله با منبع واقعي تمام قدرتها، بينيازيها و کمالات مرتبط مي‌شود.
.
به راستي که دعا و نيايش براي انسان يک امر فطري است، و هرکسي در ضمير ناخودآگاه خود با آن آشنايي دارد، و با وجود خود درک ميکند که او با وجود اين همه پيشرفت در علوم گوناگون؛ در اقيانوسي از نادانيها غوطهور است که دانش او در برابر آن اقيانوس تاريک و بيکران، قطرهاي بيش نيست؛
.
و اين حقيقتي است که هر متفکّر خردمند به آن معترف است و همان انسان، وقتي دست به دعا برميدارد احساس ميکند که با دريايي از نور مرتبط گشته و به درگاه آفريدگار که عالم به همه اُمور ميباشد، ره يافته است.
.
اينک اين انسان است که با توجّه به اين امر فطري که در نهاد او نهفته است، آن را شکوفا مينمايد و متوجّه آفريدگار خود ميگردد و بدين وسيله با او ارتباط برقرار ميکند.
.
انسان از زماني که قدرتِ درک او رشد مييابد و با عالم هستي آشنا شده و ارتباط برقرار ميکند، در ضمير ناخودآگاه خويش در پي خالق و آفريدگارش ميباشد، او خود را در دنيايي ميبيند که توان ارتباط با آن را بدون ياري يک قدرت بينهايت ندارد.
.
و از اين جاست که بارقه اُميد در دلش جرقّه ميزند و اوّلين آثار اين ارتباط نوراني با آفريدگارش به وجود ميآيد و از صميمِ دل براي حرکت در اين عالم هستي زبان به دعا ميگشايد و از خالق جهانيان استمداد ميطلبد.
..
وقتي دلش به ارتباط با آفريدگار منوّر مي‌شود، دوّمين بارقه اُميد که همانا شناخت صاحب زمان و عالم هستي است در دلش ميدرخشد، او را براي شناخت بيشتر حجّت خدا و واسطه فيض باري تعالي به تکاپو و تلاش واميدارد؛
.
چراکه تنها راه رسيدن به کمال انساني که خداي مهربان در وجود انسان به وديعت گذاشته همانا شناخت امام هر زمان و ارتباط با آن وجود نازنين است و همه کليدهاي بسته جهان هستي به دست تواناي حجّت خدا و امام زمان عليه السلام باز ميگردد.
.
آنگاه که امام زمانش را شناخت در واقع آخرين قلّه کمال و سعادت را فتح کرده و با پيروي و اطاعت از آن وجود نازنين به سعادت دنيا و آخرت، رضوان الهي و کمال انساني موفّق خواهد شد .
.
انسان در آخرالزمان
.
آري! شناخت امام زمان يعني رسيدن به سرچشمه همه خوبيها، زيبائيها، کمالها و جمالهاي جهان هستي و پي بردن به همه علوم و دانشها و به همه خوبيهاي هستي و در يک عبارت: رسيدن به بندگي واقعي الهي.
.
امّا متأسّفانه انسانهايي که در دوران تاريک و ظلماني آخر الزمان قرار گرفتهاند، به اين آسانيها نميتوانند به اين وديعه الهي نزديک شده و از او شناخت داشته باشند، و علي رغم شناخت هم، رسيدن به او و در خدمت او بودن و ارتباط با او، با موانع گوناگوني روبرو است.
.
امّا چه بايد کرد؟
از چه کسي بايد پرسيد؟
چگونه اين انساني که در غفلت از امام زمان خود بسر ميبرد، بتواند با او آشنا شده و ارتباط برقرار نمايد؟
.
آري! خداي مهربان، از رحمت و رأفتش دست چنين انساني را هم ميگيرد و به سوي حجّت محبوب خودش رهنمون ميکند، چراکه او مهربانترين مهربانان است، و از رحمت و لطفش انسانها را آفريده تا مهر، لطف، عظمت و قدرت خويش را به آنها بشناساند و آنها را از همه مواهب خودش هم در جهان دنيا و هم در جهان آخرت بهرهمند سازد؛
.
ولي انسان با جهل و ناداني، غفلت و بيخردي از فرمان آفريدگار مهربان سرپيچي نموده و خود را در منجلابهايي که خودش ساخته، غوطهور نموده و به هلاکت انداخت.
.
مگر نه اين است که آفريدگار مهربان ميفرمايد:
.
.
«اُدْعُوْنِي أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ [5] .
اي بندگان من! مرا بخوانيد تا شما را اجابت نمايم.
.
مگر نفرموده:
.
«وَللَّهِ الأَسْمَاءُ الْحُسْنَي فَادْعُوْهُ بِهَا»؛ [6] .
براي خدا اسمهاي نيک است، خدا را با آن نامها بخوانيد.
مگر نفرموده:
.
«هُوَ الْحَيُّ لا إلهَ إلّا هُوَ فَادْعُوْهُ مُخْلِصِيْنَ لَهُ الدِّيْنَ»؛ [7] .
زنده واقعي اوست، معبودي جز او نيست، پس او را بخوانيد در حالي که دين خود را براي او خالص کردهايد.
.
.
آري! همه و همه براي آن است که خداوند به انسان بفهماند: اي بنده من! درهاي رحمت به سوي تو باز است و اين تويي که بايد گام برداري و به سوي رحمت ما بيايي.
.
اي بنده من! خوان نعمت گسترده است اينک تويي که بايد از اين سفره نعمت، بهرهمند شوي.
.
اي انسان! من تو را براي رسيدن به نهايت کمال آفريدهام و تو براي رسيدن به اين اوج کمال بايد با من ارتباط برقرار کني و مرا بخواني تا تو را رهنمون شوم.
.
بنابراين، رسيدن به اين مرحله از کمال در اين دوران تاريک آسان مي‌شود و آن با دعا، به ويژه دعا براي شناخت امام زمان عليه السلام، که در اين دوران انسان با خود چنين زمزمه کند:
.
اَللهُمَّ عَرّفني نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفْني نَفْسَکَ لَمْ أَعرِفْ نَبِيَّکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفني رَسولَکَ، فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرِّفني رَسولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفْني حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرّفْني حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ ديني؛ [8] .
.
خداوندا! پيامبرت را به من بشناسان؛ زيرا اگر پيامبرت را به من معرّفي ننمايي حجّت تو را نخواهم شناخت.
خداوندا! حجّت خويش را به من بشناسان؛ زيرا اگر حجّت خودت را به من نشناساني، از دينم منحرف خواهم گشت.
.
چگونه انساني که در لحظه لحظه زندگي خودش به آن حجّت خدا و واسطه فيض نيازمند است و همه پرونده او از زير دستان مبارک آن وجود نازنين ميگذرد، و هستي او بسته به هستي و وجود امام زمانش ميباشد، با غفلت از او بسر ميبرد؟
چرا غفلت؟
.
راستي که زندگي انسان معاصر جاي شگفتي دارد!
.
چراکه اين انسان در واقع و با ادّعاي خودش ذرّه را شکافته و به کهکشانها و کرات ديگر راه يافته، و با پيشرفت علوم و تکنولوژي به بهترين امکانات رفاهي دست يافته است.
.
ولي با هزار تأسّف هنوز انسان در غفلت و بيخبري بسر ميبرد و هنوز هم نتوانسته با امام زمانش که هستي او و کمالش در گرو پيروي از اوست، آشنا شده و با او ارتباط برقرار کند.
.
آيا فرشتگان از چنين انساني در شگفت نميشوند؟!
.
آيا موجودات ديگري که داراي درک و شعور ميباشند از زندگي چنين انساني تعجّب نميکنند؟!
.
او که در کوچکترين اُمور دنيوي خود ساعتهاي زيادي را تلف ميکند که مبادا کمترين ضرري متوجّه او شود، امّا حاضر نيست حتّي در هفته چند ساعت را به فکر شناخت امام زمانش باشد؟!
.
راستي که جاي شگفتي و بهت است، و آنچه گفتيم شامل اکثريّت انسانهايي است که امروزه ساکنان کره خاکي را تشکيل ميدهند.
.
اينک عنان قلم را کنترل کرده و با جان و دل رو به افرادي مينماييم که از اوّلين نعمت الهي برخوردارند و تا حدودي با امام زمانشان آشنا هستند که با توجّه کامل بتوانند پردههاي غفلت و بيخبري را هرچه بيشتر کنار زده و براي رسيدن به کمال انساني گوي سبقت را از همه انسانها بربايند، و جهان را با ظهور امام زمانشان به مدينه فاضله تبديل نمايند.
.
اينان هر لحظه با دعاي بيشتر از خدا بخواهند شناختشان نسبت به امام زمانشان زيادتر گردد، و آنگاه که با وجود چنين امام زمان مهرباني آشناتر شدند، براي ظهور او دعا کنند.
.
.
دعا براي امام زمان عليه السلام
..
... تو هستي مايي، بيتو جهانِ هستي معني ندارد.
تو معناي جمال و کمال الهي هستي، همه غمهاي جهان با يک لبخند دلنشين تو تبديل به شادي ميگردد.
آن روز است که جهانيان با لبخند تو، لبخند خواهند زد..
.
بياييم براي مظلومترين فرد جهان دعا کنيم.
.
بياييم با دعا براي او که دستان او را دوران غيبت - همچون اوّل مظلوم عالم جدّ بزرگوارش علي عليه السلام که دستانش را بستند - بسته؛ باز نماييم و او را براي رهايي بشريّت از هر نوع ظلم و ستم و رسيدن به هر نوع کمال و سعادت، ياري نماييم!
.
اگر بدانيم تا حال چه قدر از آن حضرت در غفلت بوديم، ديگر در دعاي براي آن حضرت تعلل نميورزيم.
..
آري! او خود مظلوميّت خود را اعلان مينمايد و به دوستانش ميفهماند تا دعايش نمايند.
.
يکي از عاشقان جمال دلربايش گويد:
.
به حرم باصفاي سيّدالشهداء عليه السلام - کسي که مولايمان منتقم خون اوست - مشرّف شده ومشغول زيارت بودم.
بالاي سر حرم مطهر، دعاي زائر مستجاب است، قدم به آن مکان مقدّس گذاشتم تا از خداوند بخواهم که مرا به محضر مبارک مولايم حضرت مهدي عليه السلام مشرّف گرداند و ديدگانم را به جمال بيمثالش روشن نمايد.
.
در آن مکان ملکوتي مشغول زيارت بودم که ناگاه خورشيد جهانتاب جمالش ظاهر شد، من در آن لحظه حضرتش را نشناخته ولي بياختيار دلم به سوي او رفت، و شديداً مجذوب آن بزرگوار شدم، سلام و عرض ادب کردم، آنگاه پرسيدم: آقا! شما کيستيد؟
در پاسخ فرمودند: من مظلومترين فرد عالم هستم.
باز متوجّه نشدم و با خود گفتم: شايد يکي از علماي بزرگ نجف است که به جهت عدم گرايش مردم به او، خود را مظلومترين فرد عالم ميداند، ولي چنين نبود، تا چنين فکري از ذهنم خطور کرد، متوجّه شدم ديگر آن بزرگوار در کنارم نيست.
اينجا بود که با دعايي که در آن مکان مقدّس کرده بودم و با شناخت قلبي که از ايشان داشتم فهميدم که او مولاي من بود، چراکه مظلومترين فرد عالم کسي جز امام زمان عليه السلام نيست و نعمت حضورش را به اين زودي از دست دادم. [9] .
نااميد نباشيم
.
انسان در طول زندگي خود با موانع، مشکلات و ناکاميهايي همراه است، ولي فرد موفّق هيچ موقع نااُميد نميشود، او براي رسيدن به هدف خود از هيچ تلاش و تکاپو کوتاهي نميکند.
..
او براي رسيدن به هدف خود شب و روز نميشناسد، خستگي نميفهمد، بيقرار است تا به هدفش نايل گردد.
بياييم با اين جنبش و تکاپو براي محبوب خدا و آخرين ذخيره الهي امام زمان عليه السلام دعا کنيم.
بياييم با دعاي براي او، همه خيرات و نيکيها را براي جهانيان به ارمغان بياوريم.
بياييم ريشه فرسوده درخت يأس و نااُميدي را در ژرفاي دلمان خشکانده و درخت اُميد را بارور نموده و براي امام زمانمان دعا کنيم.
.
دعا کنيم و از دعا کردن خسته و ملول نگرديم که - ان شاء اللَّه - خداوند مهربان با همين دعاها به وعده تخلّفناپذير خود عمل خواهد نمود و جهان را با جمال بيمثال حجّتاش منوّر خواهد فرمود.
.
مگر نه اين است که اصرار در دعا خوب است و يکي از محسّنات دعا همان اصرار و پافشاري است.
..
حضرت موسي عليه السلام ميفرمايد: در يک مناجاتي که با خداي خود داشتم صداي پروردگارم را شنيدم که ميفرمود:
.
يا مُوسي! قُلْ لِبَني إسْرائيل.. وَأَلَحّوا في الدُّعاء تَشْملکُمْ الرَحْمَة بِالإجابَة وَتَهْنِئکُمْ العافِيَة؛ .
.
اي موسي! به بني اسرائيل بگو... در دعا اصرار و پافشاري نماييد تا به سبب اجابت دعا، رحمت و مهر شما را فراگيرد و عافيت و سلامتي گوارايتان گردد.
..
چرا در دعاهايي که براي اُمور دنيوي حتّي جزئيّات زندگي مينماييم، اين همه اصرار و پافشاري ميکنيم و هرگز خسته نميشويم؛
ولي در دعا براي آن وجود مهربان - که با آمدنش بساط همه غمها و ناملايمات برچيده مي‌شود - خسته ميشويم و زود دست از دعا برميداريم و اين امر را به مشيّت خداي مهربان موکول مينماييم؟!
.
آيا در اين خستگي و در اين يأس و نااُميدي صداي پاي شياطين جنّي و انسي شنيده نميشود؟!
آيا آنها نميخواهند انسان را از اين عبادت عظمي بازدارند؟
آيا آنان در پي اهداف شوم خود نيستند؟!
آري! يأس و نااُميدي از شيطان است و اين گروه کفّاراند که همواره از رحمت الهي مأيوسند.
.
مگر نه اين است که حضرت يعقوب عليه السلام فرزندانش را براي جستجوي حجّت خدا، يوسف گمگشته کنعان فرستاد و با خطاب:
.
«يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْأَسُوا مِن رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ»؛.
.
پسرانم! برويد و از يوسف و برادرش جستجو کنيد؛ واز رحمت خدا مأيوس نشويد که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأيوس ميشوند؛
آنان را براي پيدا کردن پيامبرِ حق، رهنمون شد؟!
..
بياييم ما نيز از تاريخ الهام گرفته و به جستجوي يوسف گمشده زهراي اطهر عليها السلام بپردازيم و با تلاش، تکاپو و دعا جهان را براي هميشه با نور جمالش روشن سازيم.
.
مگر ما از بني اسرائيل کمتر هستيم، آنان چندين سال براي حجّت خدا، پيامبرِ حق، حضرت موسي عليه السلام دعا کردند و مأيوس نشدند تا خدا دعايشان را مستجاب فرمود.
.
امام صادق عليه السلام در ضمن حديثي ميفرمايند:
.
وقتي عذاب و سختي بر بني اسرائيل طولاني شد، چهل روز به درگاه خدا گريه و ناله کردند، خداوند به موسي وهارون عليهما السلام وحي فرمود که آنها را از دست فرعون نجات دهد، و اين در حالي بود که از چهار صد سال، صد و هفتاد سال باقي مانده بود، و از آن صرفنظر کرد.
.
آنگاه امام صادق عليه السلام ميافزايد:
.
شما نيز اگر چنين تضرّع و زاري کنيد، خداوند فرج ما را مقدّر مينمايد، و اگر چنين نکنيد، اين امر به آخرين حدّ خود خواهد رسيد .
..
آري! دعا کنيم و اصرار و پافشاري بنماييم و تا خداي متعال حاجت ما را روا ننموده دست از طلب برنداريم که اين گونه دعا خود باعث رسيدن به کمالات و فضايل انساني است.
..
در سخني زيبا از مولايمان امام باقر عليه السلام ميخوانيم که حضرتش فرمودند:
.
لا يَلحُّ عَبدٌ مُؤمِن عَلَي اللَّهِ في حاجَتهِ إلّا قَضاها لَهُ؛ .
.
بنده مؤمني در حاجت و نياز خود به سوي خدا اصرار و پافشاري نميورزد جز آن که خداي تعالي حاجتش را روا مينمايد.
.
دعا کنيم، اصرار نماييم و دل حضرات معصومين عليهم السلام را که عمري را با غم و اندوه و مظلوميّت در حکومت جبّاران بسر بردند و با مظلوميّت به شهادت رسيدند، شاد نماييم.
.
با دعاي براي امام زمان عليه السلام به غصّههاي دل رسول خدا، فرق شکافته علي مرتضي، پهلوي شکسته فاطمه زهرا، جگر پاره پاره حسن مجتبي و جراحات فزون از حدّ سيّدالشهداء و دلهاي سوخته ائمّه هدي عليهم السلام مرهم بگذاريم و دل غمگين آنها را شاد نماييم.
.
اي منتظر ظهور امام زمان عليه السلام! و اي دعاگوي فرزند امير مؤمنان!
اينک برخيز و مولايت را از جان و دل دعا کن و بدان که خداي مهربان دعايت را مستجاب مينمايد،
.
اين قدر مگو ناله زتأثير فتاده
آخر به خدا يک نفس با اثري هست
.
زن حلقه به دربار فلک رفعت مهدي
چون پادشهان را به گدايان نظري هست
.
يک نامهبري آمده از کشور خضراء
.
نوميد مباشيد زدرگاه الهي
تأثير در اذکار و دعاي سحري هست
.
خوشبختانه عدّهاي از مردم تا حدودي ميخواهند امامان معصوم عليهم السلام را در زندگي دنيوي و اخروي خودشان الگو قرار دهند و اعمال و رفتارشان را از آن بزرگواران بياموزند.
.
بديهي است که اين همان فرمان الهي است که ما را به اين الگوپذيري فرمان داده است که:
.
«لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِي رَسُوْلِ اللَّهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»؛ [10] .
به طور قطع براي شما در زندگي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم سرمشق نيکويي است.
.
ما ميدانيم که امامان معصوم عليهم السلام با خداي خود اُنس عجيبي داشتند و با دعا با حق تعالي بيشترين ساعات زندگي خود را پر ميکردند، و همواره در عشق به محبوب و معبود خود بسر ميبردند.
.
آنان به جهت اختناق دوران خود، که از هدايت مردم و کشف اسرار الهي به صورت علني دستشان بسته بود، به همين جهت با دعا و مناجات پرده از اسرار الهي و حقايقمعنوي برميداشتند و مردم را رهنمون ميشدند.
.
اگر ميخواهيد اين مطلب را خوب بفهميد، سري به کتابهاي دعا و اين آثار ارزشمندي که مهرورزان و عاشقان اهل بيت عليهم السلام در اختيار ما قرار دادهاند، گذري نماييد تا متوجّه شويد که در اين اوراق گرانسنگ چه مسايل مهم اعتقادي و معارف والاي انسانساز و شناخت و معرفت نهفته و به صورت دعا و مناجات بيان شده است.
.
در هر صورت، ما دوست داريم از مکتب اهل بيت عليهم السلام الگو بگيريم؛ ولي متأسّفانه اين الگوپذيري همواره در اُمور جزئي و دنيوي بوده و در مطالب مهم و حياتي از آنان به عنوان الگو، پيروي ننمودهايم.
.
توجّه به مضامين دعاها و دعاهايي که حضرات معصومين عليهم السلام براي دوران غيبت بيان فرمودهاند ما را با اين مطلب بيشتر آشنا ميسازد.
.
بياييم به اين امر مهم اهميّت دهيم، و در اين امر مهم ائمّه معصومين عليهم السلام و ياران باوفاي آنها را الگو قرار دهيم، و در اين برهه حساس با الهام از دعاهاي آن بزرگواران براي امام زمانمان دعا کنيم.
.
اگر کتابهاي دعايي را که در مورد حضرت مهدي عليه السلام تحت عنوان صحيفه مهديّه نگارش يافته مورد مطالعه قرار دهيم متوجّه خواهيم شد که مسأله ظهور و فرج آن حضرت و دعاي براي امام زمان عليه السلام چه قدر اهميّت دارد که اين اندازه مورد اهتمام آن بزرگواران بوده است.
.
ظهور نور در تاريکي مطلق - که در اثر تمرّد انسانهاي شرور از فرمان الهي و پيروي آنها از شيطان و نفس اماره بوجود آمد - يکي از وعدههاي تخلّف ناپذير الهي است، خداي متعال اين وعده را به همه انبيا و اوصياي آنها داده، و آنان نيز اُمتهاي خود را در طول تاريخ از اين امر مهم و حياتي آگاه نموده و مژده چنين روز مبارکي را دادهاند.
.
ائمّه معصومين عليهم السلام نيز تحقّق اين روز بزرگ را در ضمن دعاهايي از درگاه خداي منّان خواستهاند که اينک به نقل نمونههايي از دعاهاي امامان بزرگوار عليهم السلام ميپردازيم:
.
پيشواي نخست واوّل مظلوم عالم، اميرمؤمنان علي عليه السلام در ضمن دعايي درباره ظهور فرزندش به خداوند عرض مينمايد:
.
اللهُمَّ فَاجْعَل بَعْثَه خُروجاً مِنَ الغُمَّة، وَاجْمَع بِهِ شَمْلَ الاُمّة.
اللهُمَّ صَلِّ عَلي مُحمَّد وَآلِ مُحَمّد عَليهم السَلام وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَرَوْحَهُم وَراحَتَهُم وسُرورَهُمْ، وَأذِقْني حَلاوَةَ فَرَجِهِمْ، وأهْلک أعداءَهُمْ من الجنّ والإنْسِ؛
.
خدايا! بعث و ظهور امام زمان عليه السلام را موجب پايان غم و اندوه حضرتش قرار ده، و به وسيله او، کار متفرّق و پريشان اُمّت را فراهم آور.
خدايا! بر محمّد و آل محمّد - عليهم السلام - درود فرست و در فرج و آسايش، آرامش و سرور و شادماني آنها تعجيل فرما، و شيريني و حلاوت روزگار ظهور آنها را به کام ما بچشان، و دشمنان آنها را از جنّ و انس هلاک گردان.
.
دقّت در مضامين عالي اين دعا، که از دو لب گهربار، درِ مدينه علم پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم عليّ بن ابي طالب عليهما السلام شنيده شده؛ هر انسان آگاه را تحت تأثير قرار داده و اهميّت حياتي ظهور امام زمان عليه السلام را ميرساند.
.
اينجاست که بر پيروان و عاشقان صاحب ولايت است که در دعا براي ظهور امام زمان عليه السلام، آن بزرگوار را الگوي خود قرار داده و از صميم دل براي اين امر مهم دعا کنند...
.
امام باقر عليه السلام براي ظهور فرزندش در قنوت نماز چنين دعا ميخواند.
.
اللهُمَّ فَإنَّ القُلوبَ قَدْ بَلغت الحَناجر، وَالنُفوس قَدْ عَلت التَراقي، وَالأعمار قَدْ نَفَدَتْ بِالإنتظارِ، لا عَنْ نَقْص استبْصار وَلا عَنْ اتّهام مِقْدار، وَلکن لِما تُعاني مِنْ رُکوبِ مَعاصيکَ، وَالخلاف عَلَيْکَ في أَوامِرِکَ وَنواهيکَ، وَالتَلَعّب بِأَوْلِيائِکَ وَمظاهِرَة أعْدائِکَ.
اللهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ وَأَوْرد ما قَدْ دَني، وَحَقِّق ظُنونَ المُوقِنين، وَبَلِّغ المُؤمنينَ تَأْميلَهُم، مِنْ إقامَة حَقِّکَ، وَنَصْرِ دينِکَ وإظْهار حُجَّتِکَ وَالإنتقام مِنْ أَعْدائِکَ؛ [11] .
..
خداوندا! همانا (از شدّت روزگار) جانها به حنجرهها رسيده، و جانها به گلوگاه برآمد، عمر به جهت انتظار پايان پذيرفت، نه به خاطر نداشتن بينش و فهم (در اعتقادات) و نه به خاطر متّهم نمودن مقدّرات، بلکه به جهت اين که رنج کشيدند در مرتکب شدن معصيتهاي تو را و از مخالفت با تو در دستورات و منهيّاتت و (به جهت) بازي گرفتن اولياي تو و پشتيباني نمودن از دشمنانت.
.
خداوندا! آنچه (ظهور) حقيقتاً نزديک است نزديک گردان، و آنچه نزديک است برسان، اعتقاد يقين کنندگان را تحقق بخش و آرزوي مؤمنان را برسان که همانا برپايي حق تو و ياري دين تو و ظهور حجّت تو و انتقام از دشمنان توست.
.
به طور يقين انسان از معاني والاي اين دعاهايي که از خاندان وحي صادر شده در شگفت است، خانداني که با ترسيم عصر غيبت و دوران شکوهمند ظهور نور ما را با آن زمانها آشنا ساخته و امر به تلاش و تکاپو براي برقراري آن دولت پاک نمودهاند.
.
متأسّفانه حق اين دعاها همچنان ادا نشده و مفاهيم بلندي که در آنها نهفته همچنان اسرارگونه باقي مانده است، و اُميد است که ان شاء اللَّه با ظهور آخرين حجّت الهي همه اسرار الهي بدست باکفايت آن بزرگوار به انسانهاي باکمال برسد.
.
يشواي ششم، امام صادق عليه السلام نيز در دعاي براي ظهور فرزندش چنين ميخواندند:
.
اللهُمَّ أَيِّدْه بِنَصْرِکَ، وَانْصُر عَبْدَک، وَقَوِّ أَصْحابه وَصَبّرهُمْ، وَافْتَح لَهُمْ مِنْ لَدنکَ سُلطاناً نصيراً، وَعَجِّل فَرَجَه، وَأَمْکنْه مِن أَعْدائِکَ وَأعْداء رَسولِکَ يا أَرْحَمَ الراحمين؛ [12] .
.
خدايا! او را با ياريت تأييد فرما، و بنده خودت را ياري نما، يارانش را قوّت داده و شکيباشان کن، و براي آنها از ناحيه خودت سلطنتي که مددکار باشد عنايت کن، و در فرج و ظهورش تعجيل فرما، و او را بر دشمنان خود و رسولت قوّت ده اي مهربانترين مهربانان.
.
امام کاظم عليه السلام نيز براي مهدي زهراء عليها السلام دعا ميفرمود، يحياي نوفلي گويد:
در بغداد حضور امام کاظم عليه السلام شرفياب شدم، حضرت نماز خود را خواند. آنگاه دستان مبارکش را به جانب آسمان بلند کرد و دعا نمود، دعاي او را ميشنيدم که:
.
أَنْتَ اللَّه لا إلهَ إلّا أَنْتَ، أَنْتَ الأَوّلُ والآخرُ والظاهِرُ وَالباطِنُ... أَسْألُکَ بِاسْمِکَ المَکْنون المَخْزُون، الحَيّ القَيُّوم، الَّذي لا يخيبُ مَنْ سَأَلکَ بِهِ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّي عَلي مُحمَّدٍ وَآلِ مُحَمّد، وَأَنْ تُعَجِّلْ فَرَجَ المُنْتَقم لَکَ مِنْ أَعْدائِک، وَأَنْجِز لَهُ ما وَعَدْتَهُ، يا ذَالجَلالِ وَالإکْرام؛
.
خدايا! جز تو خدايي نيست، تو اوّل و آخري، تو ظاهر و باطني... تو را به اسم مکنون خود که در گنجينه اسرار است، و زنده و پابرجاست، اسمي که درخواست کننده به آن را نااُميد نميکني سوگند ميدهم! و از تو ميخواهم که بر محمّد و آل محمّد عليهم السلام درود فرستي، و در فرج منتقمي که انتقام تو را از دشمنانت ميگيرد، تعجيل کني، و به وعدهاي که به او دادهاي وفا نمايي، اي صاحب جلال و اکرام.
..
او دعا ميکرد و من گوش ميدادم، دعاي حضرتش به پايان رسيد، پرسيدم: آقا جان! براي چه کسي دعا مينموديد؟
فرمود:
.
ذلک المهدي من آل محمّد عليهم السلام؛
براي مهدي آل محمّد عليهم السلام.
..
آنگاه با تعبيرات زيبا که حاکي از نهايت عشق و علاقه آن حضرت نسبت به حضرت مهدي عليه السلام است او را معرفي نمود... [13] .
.
و بدينسان مسؤوليّت دوستان امام زمان عليه السلام در دعا براي آن حضرت بيشتر احساس مي‌شود، جايي که امام کاظم عليه السلام براي فرزندش چنين دعا ميکند، در حالي که هنوز حضرت مهدي عليه السلام پا به عرصه وجود نگذاشته و جهان را به جمالش منوّر نفرموده؛ پيروان امام زمان عليه السلام در اين عصر و زمان بايد چگونه دعا کنند؟!
.
و اين عمل نشانگر اين امر مهم و سرنوشتساز است.
.
عاشقان و دلدادگان اهل بيت عليهم السلام! آيا به راستي عذري براي ما در کوتاهي از اين دعاي مهم باقي ماند؟!
اگر در اين امر مقدّس کوتاهي نماييم فرداي ظهور نور، چگونه ميتوانيم به جمال مولايمان بنگريم؟!
اينک سري به کوي با صفاي امام هشتم، امام رضا عليه السلام بزنيم که همواره به دعا براي حضرت صاحب الزمان عليه السلام امر ميفرمودند.
.
آن حضرت در يک دعاي زيبايي از خداوند ميخواهند:
اللهُمّ ادْفَع عَنْ وَليّکَ وَخليفتکَ وَحُجَّتِکَ عَنْ خَلْقِک..
اللهمَّ اشعَب بِهِ الصَدْع، وَارتق بِهِ الفَتْق، وَأَمتْ بِهِ الجَوْر، وَأَظْهِر بِهِ العَدْل، وَقَوِّ ناصِريهِ، وَاخْذُلْ خاذِليهِ، وَدَمْدِمْ عَنْ مَنْ نَصَبَ لَهُ..
اللهُمّ طَهِّرْ مِنْهُم بِلادَک وَاشْفِ مِنْهُمْ عِبادَکَ..
اللهمَّ اسْلُک بِنا عَلي يَدَيْهِ مِنْهاجَ الهُدي وَالمَحَجَّةَ العُظْمي.. وَقَوِّنا عَلي طاعَتِهِ وَثَبِّتْنا عَلي مُشايَعَتِهِ.. [14] .
..
خدايا! بلاها را از وليّ خود که خليفه و حجّت تو براي مردم است دفع کن...
خدايا! به وسيله او پريشاني مردم، و پراکندگي اُمور را برطرف ساز، ظلم و بيدادگري را به وسيله او از ميان بردار، و عدل را به وسيله او آشکار کن ياوران او را ياري کن، و دشمنان و کساني که در فکر خواري او هستند، خوار و ذليل فرما...
خدايا! شهرهاي خود را از لوث وجود آنان (ستمگران، گردنکشان، کافران و بيدينان شرق و غرب عالم...) پاک کن، و با نابودي آنها دل بندگانت را شفا ده...
خدايا! با دستان با کفايت او، ما را به راه روشن، هدايت و راهنمايي کن... و نيروي فرمان بري از دستورات او را به ما عطا فرما، و ما را بر پيروي او ثابت و استوار نگه دار...
.
به راستي که اگر شناخت ما انسانها از جهان هستي و سرانجام آن همچون شناخت امامان معصوم عليهم السلام بود، اين چنين آسوده خاطر زندگي نميکرديم، بلکه با سرمشق قرار دادن آن حضرات، شب و روز با عجز و لابه به درگاه خداي مهربان رو آورده و براي فرا رسيدن روزگار رهايي که همان زمان ظهور امام زمان عليه السلام است دعا ميکرديم.
.
اکنون پاي راز و نياز دلنشين معصوم ديگري مينشينيم تا کسب فيض نماييم.
.
امام جواد عليه السلام که انتظار امام زمان عليه السلام را واجب و لازم ميدانند پس از هر نماز واجب براي فرزند عزيزش چنين دعا مينمودند:
.
اللهُمّ وَلِيّکَ الحُجَّة؛ فَاحْفَظْه مِنْ بَيْن يَدَيْه وَمِنْ خَلْفِهِ وَعَنْ يَمينهِ وَعَنْ شِمالِه.. وَاشْفِ بِهِ صُدورَنا وَصُدور قَوْمٍ مُؤْمِنينَ؛ [15] .
.
خدايا! وليّت حجّت را از روبهرو و پشت سر، از سمت راست و چپ حفظ فرما.. و به وسيله او دل ما و دل گروه مؤمنان را شفا بده.
.
مدّت مديدي است که از عمر جهان ميگذرد و هر روز جبّاران و ستمگران با ظلم و ستم، چهره آن را تاريکتر و دل مظلومان را به درد ميآورند. در اين ميان، بيشترين ظلم و ستم شامل برگزيدگان آفرينش يعني اهل بيت عليهم السلام و پيروان آنها شده؛ ولي هنوز مرهمبخش دل مجروح و منتقم آنان، ظهور نفرموده است. بايد دعا کرد تا خداي متعال در ظهور شفابخش دل اهل بيت عليهم السلام و پيروان آنها تعجيل بفرمايد، ان شاء اللَّه.
.
حال به عنوان آخرين نمونه، به زمزمه دعاي نجاتبخش دوران امام زمان عليه السلام گوش جان ميسپاريم، آن حضرت در راز و نيازي با آفريدگار خويش چنين دعا مينمودند:
.
يا مَنْ لا يُخلف الميعاد، أَنْجِز لي ما وَعَدْتَني، وَاجْمَعْ لي أَصْحابي، وَصَبّرهُمْ، وَانصُرني عَلي أَعْدائِکَ وأَعْداء رَسُولِک، وَلا تُخَيِّبْ دَعْوَتي، فَإنّي عَبْدُکَ وَابن عَبْدک، ابن أَمَتِک، أَسيرٌ بَيْنَ يَدَيکَ.
سَيّدي! أَنْتَ الَّذي مَنَنْتَ عَلَيّ بِهذا المَقام وَتَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَيّ دون کَثيرٍ مِنْ خَلْقِکَ.
أَسْألُکَ أَنْ تُصَلّي عَلي مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّد وَأَنْ تُنْجِزَ لي ما وَعَدْتَني، إنَّکَ أَنْتَ الصادِق وَلا تُخْلِف الميعاد، وَأَنْتَ عَلي کُلِّ شَيْء قَدير؛ [16] .
.
اي خدايي که در وعده تخلف نمينمايي، آنچه بر من وعده فرمودي وفا کن، و اصحاب و ياران مرا گرد آور و با صبر آمادهشان کن، و مر
نظرات شما عزیزان:
